Uit een onderzoek van Sheila van Berkel aan de Universiteit Leiden onder 390 gezinnen, is gebleken dat de invloed van een oudere broer of zus op een jonger kind veel groter is dan voorheen werd verondersteld. Zo zouden de jongere kinderen gemakkelijk delen met anderen, hebben ze meer inlevingsvermogen en zijn ze gehoorzamer dan hun oudere broer of zus was toen deze dezelfde leeftijd had. Van Berkel volgde de gezinnen in een tijdsspanne van vier jaar.

De theorie van van Berkel is dat dit komt doordat kinderen elkaars ontwikkeling al op zeer jonge leeftijd beïnvloeden. Binnen het gezin is dit dus vanaf dag 1 dat er een broertje of zusje bij komt van toepassing, in tegenstelling tot wanneer een kind enig kind is. Dan komt een kind vaak pas stelselmatig in aanraking met andere kinderen wanneer zij naar de kinderopvang of peuterspeelzaal gaan, of zelfs pas wanneer ze voor het eerst naar de basisschool gaan.

Daarnaast concludeert van Berkel dat de ouders door de opvoeding van het eerste kind natuurlijk ook al wat ervaring hebben opgedaan met betrekking tot de opvoeding. Zo weten zij beter hoe zij het jongere kind kunnen stimuleren en aansporen. Alle conclusies die van Berkel trekt gelden zowel voor jongens als voor meisjes, echter valt er op één punt wel een verschil te constateren. Dit verschil heeft betrekking op de impulsiviteit van een kind. Wanneer het jongere kind een meisje is en het oudere kind een jongen, dan vertoont de oudere broer minder impulsief gedrag. Wellicht dat dit komt doordat de jongen al vanaf zeer jonge leeftijd aangeleerd wordt om rustig met zijn jongere zusje om te gaan.